Bio
Ik ben de fiere vader van 3 jonge volwassenen. 2 dochters en 1 zoon. Ik hou van hen en moedig ze op elke denkbare manier aan. Niet door te pogen hen mijn keuzes noch mijn oordeel op te dringen (hoewel ik natuurlijk wel heimelijk hoop dat ze iets van me overnemen), maar wel door steeds voor hen klaar te staan als een attente leraar, een zorgzame gids. Een vader die zijn levenservaring zo goed mogelijk met hen deelt.
Mijn talrijke jaren in Zuidoost Azië (vooral in Japan) hebben me blootgesteld aan totaal verschillende culturen en heel andere wereldbeschouwingen dan degene die ik via mijn Europese opvoeding meegekregen had.
de Holocaust
Mijn ouders waren joods – dus ben ik het ook – en hebben allebei de holocaust overleefd. Mijn moeder sprak bijna nooit over haar afschuwelijke ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik heb steeds gedacht dat mijn ouders eerder gesloten van aard waren. Als ik nu terugblik neig ik meer te denken dat ze er thuis niet over spraken om mij te beschermen, af te schermen van dit pijnlijke onderwerp.
Mijn vader, met wie ik zeer nauw samengewerkt hebt, praatte er soms over met me. Hij deelde de gevoelens van angst, vrees, eenzaamheid en onbegrip die hij ervaren heeft tijdens die dramatische periode. Dit heeft bij mij een ware fascinatie voor de holocaust teweeggebracht.
Tot op de dag van vandaag begrijp ik nog steeds niet hoe zo’n gruwel in het hart van Europa heeft kunnen plaatsvinden. Een continent dat aan de top staat van haar culturele ontwikkeling, daalt razendsnel naar de hel. Niet enkel voor het joodse volk. Evenwel op een unieke en onderscheidende manier, aangezien de joden het doel waren van een genocidale politiek.
Wat me, na die vele decennia, nog steeds kwelt is de vraag hoe het mogelijk is voor de massa om te verzinken in een hysterische haat. Maar meer nog, hoe het kan dat culturele en intellectuele elites verleid werden door fascisme en racisme.
“Als je neutraal blijft in situaties van onrecht, dan heb je de kant van de onderdrukker gekozen“, verklaarde Desmond Tutu. Dit is een maatstaf aan dewelke we de zogenaamde elites van onze maatschappij moeten kunnen houden, niet?
Mijn maatschappelijk engagement heeft me er toe gebracht sponsor te zijn van het Museum over de Holocaust, in de Dossin kazerne te Mechelen.
“Humanisme, verdraagzaamheid en solidariteit moeten prevaleren.“
De geschiedenis van de Holocaust heeft me veel geleerd. Ten eerste, dat onze democratie kwetsbaar is en veel sneller ten onder kan gaan dan men het vaak denkt. Bovendien dat racisme en discriminatie, of het nu op basis van etnische afkomst, godsdienst of sexuele geaardheid is, steeds uit den boze is.
Terwijl ik deze woorden tot u richt, kan ik en mag ik het geweld niet negeren dat thans in de wereld voorkomt, vaak in de naam van de godsdienst. Ik ben geen politicus en heb geen oplossingen die ik u kan voorleggen. Ik respecteer het geloof van elkeen. Het enige wat ik op dit vlak kan aanbrengen is dat “tolerantie een deugd is die vrede mogelijk maakt.“
Gezondheid en Welzijn
Sommigen hebben misschien vernomen dat ik, ongeveer 20 jaar geleden, een vreselijke ziekte overwonnen hebben. Ondanks mijn sportief leven en een redelijk gezonde levensstijl, ben ook ik hierdoor getroffen geweest. Dankzij voortreffelijke medische zorgen, ben ik deze ziekte helemaal te boven gekomen (afkloppen).
Het is absoluut niet vereist medelijden voor me te voelen, aangezien dit al circa 2 decennia in mijn verleden ligt. Ik vermeld het hier enkel om niet de indruk te wekken er stiekem over te doen. Tegelijk is het een gelegenheid om, als ervaringsdeskundige, enkele adviezen met u te delen.
Indien u ooit zelf – God behoede- getroffen zou worden door een vreselijke ziekte, dan wel iemand in uw omgeving, dan kunnen deze raadgevingen misschien bruikbaar voor u zijn. Het gaat om zaken die ik me herinner van 20 jaar geleden. U doet er mee wat u wil. Ik deel ze enkel met u om u van dienst te zijn.
- Vraag een ziek persoon niet “Wat kan ik voor je doen?“, tenzij je echt van plan bent daadwerkelijk iets te doen.
- Vermijd vragen te stellen omtrent sterfelijkheid. 20 jaar na deze episode ergert dit me nog steeds.
- Praat niet over je vriend / nicht / oom die overleden is aan hetzelfde soort kanker.
- Indien je iets onhandig zegt of doet, bied dan je excuses aan en pik de draad gewoon vanaf dat punt weer op. Reageer niet door, net als een struisvogel, je hoofd in het zand te steken.
Teruggeven aan de gemeenschap
Gezegend met een comfortabele financiële situatie doorheen mijn professionele loopbaan, heb ik het altijd als belangrijk ervaren veel terug te geven aan de samenleving. Zoals Albert Einstein het zei: “Het is de plicht van ieder mens aan de wereld minstens even veel terug te geven als hetgeen hij ervan ontvangen heeft.”
Omdat het helpen van mensen in nood geen onderwerp is dat zich tot dikdoenerij leent, is dit hoofdstuk kort, onvolledig en niet gedetailleerd.
Er is een gebied waaraan ik veel tijd besteed heb. Aangezien de tijd van elkeen beperkt is, ervaar ik het “toekennen” van tijd aan een organisatie wel eens als een meer waardevolle inzet dan het overdragen van geld. Het grootste deel van mijn vrijwilligerswerk vond plaats in sportclubs, in het bijzonder karatescholen. U heeft al op een andere pagina van deze website kunnen lezen dat ik 12 jaar lang voorzitter geweest ben van mijn Antwerpse karateclub.
In de schoot van de Antwerpse gemeenschaap – een stad waar ik lang woonde – heb ik, door de jaren heen, grote sommen geld geschonken aan verschillende liefdadigheden. Ook heb ik op rechtstreekse wijze mensen in nood geholpen, telkens wanneer dit me nuttig leek.
“Mijn motivatie is een zeer sterke gehechtheid aan gerechtigheid, rechtvaardigheid en billijkheid.”
Dit is alles wat ik hierover wens te vertellen.
Ethiek
De diamantwereld wordt gekenmerkt door een zeer hoge graad van informeel vertrouwen. Outsiders kijken frequent verrast op wanneer ze zien dat transacties met een erg hoge monetaire waarde – u kan zich makkelijk inbeelden dat dit in de diamantbranche vaak het geval is – afgesloten worden met een eenvoudige handdruk en de Jiddisje uitdrukking ‘mazal’.
Mazal wordt algemeen gebruikt in de courante betekenis van ‘geluk‘. In het Hebreeuws zegt men ‘Ik heb vandaag mazal gehad’ om aan te geven dat men die dag ‘geluk’ gehad heeft. Het woord mazal of mazzel betekent letterlijk ‘een druppeling van boven’.
Mazal neemt een verschillende betekenis aan in functie van de context in dewelke het woord gebruikt wordt, maar is telkens verbonden aan deze definitie: iets wat van bovenuit neerdwarrelt. Mazal is binnen de joodse mystiek de term die gebruikt wordt om de wortel van de ziel te beschrijven. In de diamanthandel wordt het woord gebruikt als een amalgaam van ‘geluk’ en ‘proficiat’.
Heel mijn leven ben ik actief geweest in een sector waar het gegeven woord heilig is. Er zijn (bijna) geen geschreven overeenkomsten om deals te verzegelen in de diamantwereld. De handel steunt volledig op vertrouwen. Bijgevolg ook op de reputatie van de diamantair en op een werkelijk ethisch gedrag.
Een andere dimensie is de ethische aanvoer van diamanten. Tijdens de vele jaren in dewelke ik nauw samenwerkte met de Angolese regering, zag ik minder gewetensvolle concurrenten zich – letterlijk – in oorlogszones begeven, om er diamanten te kopen bij lokale warlords. Deze aanpak – die dwars tegen mijn ethiek in gaat – heeft hen regelmatig toegelaten me in de markt te dwarsbomen. Ook dit heeft me aangezet te focussen op het superieure segment van de markt in geslepen diamant. Me aangespoord een voorloper te worden inzake ‘ideal make’ diamanten. Een techniek waarbij men, dankzij het opofferen van een deel van het potentiële eindgewicht van een steen tijdens het slijpproces, de hoogst mogelijke gloed capteert die een steen kan bieden.
Deze ‘ideal make’ stemt nogal goed overeen met mijn geest van perfectionisme en purisme. Ik ben steeds al aangetrokken door de gratie van perfectie. In de loop van mijn carrière heb ik een aantal belangrijke Japanse klanten leren kennen met eenzelfde voorliefde voor het allermooist haalbare.
“De traditionele Japanse cultuur omvat het concept dat mensen perfectie dienen na te streven in alles wat ze ondernemen. Mijn talrijke professionele bezoeken aan Japan, mijn onderdompeling in hun perfectionistische cultuur, hebben me gestimuleerd uit te munten in vele andere gebieden van het leven.”