Het werd in Canada “Diamond Row” genoemd. Kort nadat de Canadese Northern Territories in 1998 diamanten begonnen te produceren, opende een hele reeks bedrijven slijperijen in de buurt van de luchthaven van Yellowknife, in de hoop Canada als slijpcentrum te vestigen.
Het waren “geweldige faciliteiten“, zegt Benjamin King, CEO van Diamonds de Canada. En in 2009 hadden ze allemaal hun deuren gesloten. Ondanks periodieke pogingen om het Canadese slijpproces nieuw leven in te blazen, is het de afgelopen tien jaar grotendeels inactief gebleven.
De oude diamantslijpers “dachten dat ze wat ze in China en India deden, gewoon konden oppakken en in Yellowknife konden neerzetten“, zegt King. “De arbeidsstructuur is daar anders. De vaardigheden zijn anders. Een slijper in Yellowknife zal aanzienlijk duurder zijn dan een slijper in Surat in India.”
Maar er zijn tekenen dat de Canadese slijpindustrie misschien weer tot leven komt. In 2018 nam de regering van de Northwest Territories (NWT) een nieuw beleidskader voor diamant aan, waardoor ze bepaalde bedrijven “goedgekeurde NWT-diamantfabrikanten” kon dopen.
Tot nu toe hebben twee bedrijven zich aangemeld: Diamonds de Canada en Almod Diamonds, eigenaar van de keten Diamonds International, die in 2016 een fabriek kocht die voorheen eigendom was van Tiffany & Co.
Diamonds de Canada – dat wordt gesteund door RDI Diamonds CEO Michael Indelicat – heeft het over een andere boeg gegooid dan zijn voorgangers. Het zit ook niet op Diamond Row.
“We kunnen niet concurreren met India en China,” zegt King. “Je moet op een heel andere golflengte denken. We hebben onderzoek gedaan naar technologieën in de diamantsector en daarbuiten om een unieke benadering van diamantproductie te creëren.”
De nieuwe fabriek, die meer dan 3 miljoen dollar heeft gekost, maakt gebruik van robotica om de ruwe diamant te scannen, te plannen en te snijden, met eigen software die deze stappen met elkaar verbindt.
“We willen de menselijke factor zo veel mogelijk beperken“, zegt hij, hoewel het bedrijf nog steeds mensen nodig heeft om de machines te bedienen en het slijpen te voltooien. Daarvoor gebruikt het lokale slijpers die al zijn opgeleid. “Er is hier een slijpgemeenschap. Het is gewoon slapende geweest. Maar er zijn een paar geweldige slijpers hier.”
Toch hoopt de fabriek technologie te ontwikkelen om ook die laatste stap te automatiseren.
Zo gemechaniseerd zijn lijkt de belangrijkste reden waarom Canada in de eerste plaats een slijpindustrie wilde, teniet te doen: lokale werkgelegenheid. King gelooft dat deze fabriek “de juiste banen zal aantrekken, banen die passen bij de vaardigheden.”
Veteraan slijper Maarten de Witte adviseerde over het project en is onder de indruk van de technologie.
“Het is superfijne nauwkeurigheid, veel geavanceerder dan de oude machines die iedereen gebruikt,” zegt hij. “Dit is niet alleen een tactiek om ruw van mijnen te krijgen. Het is echt een initiatief om te zien of deze technologie zal werken.”
Als dat zo is, zou dat de productie op verschillende plaatsen kunnen openen, “met name in Amerika, dat niet zo afhankelijk is van goedkope arbeidskrachten“, zegt hij.
Maar de Witte ziet de technologie vooral werken voor grotere, betere diamanten, waar deze onderneming zich in wil specialiseren.
“Met kleinere diamanten kun je niet concurreren op arbeid en afwerking“, zegt hij. “Je kunt geen machine van een miljoen dollar hebben die melee produceert. Dat kan niet. Wat wel kan, zijn grotere, echt goed gemaakte fantasieën. Tot nu toe waren diamanten met hoge werkvereisten voor de meeste mensen niet kosteneffectief.”
Het bedrijf is van plan om deze goed geslepen diamanten te verkopen met rapporten van het laboratorium van de American Gem Society. “Wij zijn zeer gepassioneerd over lichtprestaties en het verkrijgen van de perfecte slijpvorm,” zegt King.
De diamanten zullen afkomstig zijn van Canada’s drie diamantmijnen -Ekati, Diavik, en Gahcho Kué- met de Northwest Territories die hun oorsprong certificeren. “Ze zullen door de hele pijplijn worden geblockchained“, zegt King, die eraan toevoegt dat de productie al is begonnen. “We zijn al aardig op weg, hoewel het nog steeds een druppel op een gloeiende plaat is vergeleken met wat er uit India komt.”
King hoopt dat zijn “boutique” product voor de diamantindustrie zal zijn “wat high-end Californische wijngaard Screaming Eagle is voor de wijnindustrie.”
“Wij zijn hier om het verhaal van de diamant te vertellen,” zegt hij. “Het land waar hij vandaan komt en de levens die hij raakt. We willen het verhaal vertellen van wat een diamant bijdraagt aan iedereen die ermee in aanraking komt.”
“Canada produceert een hoeveelheid van het meest verbazingwekkende ruw ter wereld. We willen vergelijkbaar zijn met de wijnindustrie, waar elke locatie iets anders bij te dragen heeft aan de wereld.“
